خارش واژن یا ترشحات واژن

واژینیت ممکن است به دلیل عفونت یا تغییر در تعادل باکتری ها یا سایر ارگانیسم هایی باشد که به طور معمول در واژن زندگی می کنند (میکروبیوم واژن). واژن معمولاً انواع مختلفی از باکتری ها دارد که اسیدیته واژن را در محدوده طبیعی نگه می دارند. یکی از انواع اصلی آن لاکتوباسیل است. هنگامی که اسیدیته واژن کاهش می یابد، تعداد باکتری های طبیعی کاهش می یابد و تعداد باکتری های مضر افزایش می یابد.

رشد باکتری های مضر با موارد زیر بیشتر می شود:

• 
  

  استفاده از آنتی بیوتیک ها (زیرا ممکن است تعداد باکتری های طبیعی را کاهش دهند)

  
  


• 
  

  خون قاعدگی یا منی در واژن (زیرا اسیدیته واژن را کاهش می دهد)

  
  


• 
  

  دوش (زیرا می تواند اسیدیته واژن را کاهش دهد)

  
  


• 
  

  بارداری

  
  


• 
  

  دیابت

  
  


• 
  

  یک جسم خارجی، مانند یک تامپون فراموش شده (زیرا تامپون ها محیط گرم و مرطوبی را فراهم می کنند که باکتری ها می توانند رشد کنند)

  
  

شایع ترین انواع واژینیت ناشی از ارگانیسم ها عبارتند از:

• 
  

  واژینوز باکتریایی

  
  


• 
  

  کاندیدیازیس (عفونت قارچی)

  
  


• 
  

  تریکومونیازیس (عفونت با ارگانیسمی به نام تک یاخته) که معمولاً از طریق جنسی منتقل می شود

  
  

سایر عفونت های مقاربتی (مانند سوزاک و کلامیدیا ) می توانند باعث ترشح شوند. اگر این عفونت ها به رحم یا ناحیه لگن گسترش یابد، ممکن است به بیماری التهابی لگن تبدیل شود . تبخال تناسلی گاهی باعث خارش، گزگز یا سوزش واژن می شود.

مواد شیمیایی که در تماس با واژن یا ناحیه تناسلی قرار می گیرند می توانند باعث واکنش آلرژیک یا التهاب شوند که می تواند منجر به ترشح، تحریک یا خارش شود. چنین مواد شیمیایی ممکن است در مواد شوینده لباس، سفید کننده، نرم کننده های پارچه، حمام حباب، صابون ها، اسپری های بهداشتی زنانه، دوش ها، کرم های واژینال، پدهای قاعدگی، لباس های زیر پارچه مصنوعی، رنگ های پارچه، دستمال توالت، کاندوم، دیافراگم و اسپرم کش ها وجود داشته باشد.

اختلالات پوستی مانند پسوریازیس ، لیکن سیمپلکس مزمن ، لیکن پلان و لیکن اسکلروزوس می توانند باعث خارش ناحیه تناسلی شوند. لیکن اسکلروزوس می تواند باعث ایجاد مناطق سفید نازک یا ضخیم بر روی فرج در اطراف دهانه واژن شود. در صورت عدم درمان، لیکن اسکلروزوس می تواند باعث ایجاد اسکار شود و ممکن است خطر ابتلا به سرطان فرج را افزایش دهد .

بعد از یائسگی، برخی از زنان به دلیل کاهش سطح استروژن ، ترشحات واژن دارند که باعث نازک شدن بافت واژن و تغییر در PH واژن می شود. این می تواند منجر به التهاب و خارش واژن یا ترشح شود. علائمی که بعد از یائسگی بر واژن و مجاری ادراری تأثیر می گذارد، سندرم تناسلی ادراری یائسگی نامیده می شود. این علائم ممکن است شامل خشکی واژن، درد هنگام مقاربت جنسی، فوریت ادرار و عفونت مجاری ادراری باشد.

در زنان با محدودیت حرکتی به دلیل آسیب یا بیماری طولانی مدت، ادرار یا مدفوع ممکن است ناحیه اطراف دستگاه تناسلی و مقعد را تحریک کند و در نتیجه ترشحات واژن ایجاد شود. چنین تحریکی ممکن است در هنگام بی اختیاری (بی اختیاری ادرار یا مدفوع) یا بسته شدن به رختخواب رخ دهد.

فیستول (اتصال غیرطبیعی بین واژن و مثانه یا راست روده) می تواند باعث ترشح از واژن شود. این ترشح گاهی حاوی مدفوع یا ادرار است. فیستول می تواند در هنگام آسیب های تروماتیک به دستگاه تناسلی در هنگام زایمان رخ دهد، اما به ندرت در زنانی که مراقبت های پزشکی کافی در طول زایمان دریافت می کنند، رخ می دهد. فیستول می تواند پس از هیسترکتومی، پرتودرمانی لگن یا جراحی لگن ایجاد شود. در مناطقی که زنان در حین زایمان دسترسی محدودی به مراقبت های پزشکی دارند، فیستول به دلیل انسداد زایمان شایع تر است.

در زنانی که ترشحات واژن غیرطبیعی دارند، ویژگی های خاصی باعث نگرانی می شود:

• 
  

  تب

  
  


• 
  

  درد لگن

  
  


• 
  

  ترشح خونی به خصوص بعد از یائسگی

  
  


• 
  

  مدفوع در ترشحات واژن

  
  

خارش ولو همراه با توده ها یا ضایعات فرج نگران کننده است.

زنانی که بیشترین علائم هشداردهنده را دارند باید ظرف یک روز به پزشک مراجعه کنند.

اگر خارش یا ترشح بیش از چند روز طول بکشد یا شدید باشد یا اگر علائم دیگری حاکی از عفونت (مانند درد یا تب) ایجاد شود، باید به پزشک مراجعه کنند.

اگر زنان علائم عفونت قارچی واژن را تشخیص دهند ، مطمئن باشند که آنچه که دارند بر اساس تجربیات قبلی (زمانی که عفونت قارچی توسط پزشک تایید شد) عفونت قارچی است و علائم دیگری نداشته باشند، ممکن است از درمان واژینال بدون نسخه استفاده کنند. اگر در دسترس باشد ترشحات ناشی از عفونت قارچی معمولاً مشخص است. ضخیم، سفید و اغلب کلوخه یا کشک مانند است. اگر ترشح ادامه پیدا کرد یا علائم پس از درمان برگشت، زنان باید به پزشک مراجعه کنند.

پزشکان ابتدا از یک زن در مورد علائم او، به ویژه اینکه آیا علائم عفونت دارد یا خیر، و در مورد سابقه پزشکی او می پرسند.

اگر ترشحات واژن وجود داشته باشد، پزشکان می پرسند

• 
  

  ظاهر و بویی که دارد

  
  


• 
  

  زمانی که در رابطه با دوره های قاعدگی و رابطه جنسی رخ می دهد

  
  


• 
  

  آیا علائم دیگر (مانند خارش، خونریزی یا تب) وجود دارد

  
  

پزشکان همچنین در مورد علائم دیگر مانند درد شکم یا لگن و درد در هنگام ادرار یا مقاربت می پرسند.

سؤالات دیگر شامل این است که آیا زنان از اسپری های بهداشتی یا سایر محصولاتی که ممکن است ناحیه تناسلی را تحریک کنند استفاده می کنند و آیا زنان دارای شرایطی هستند که می تواند خطر ترشحات واژن را افزایش دهد (مانند مصرف مکرر آنتی بیوتیک ها یا ابتلا به دیابت). پزشکان همچنین در مورد تماس احتمالی با عفونت های مقاربتی می پرسند.

سپس پزشکان یک معاینه فیزیکی انجام می دهند که بر معاینه لگن تمرکز دارد . اطلاعات مربوط به شرح حال و معاینه فیزیکی اغلب علت و آزمایش های اضافی را نشان می دهد که ممکن است مورد نیاز باشد (جدول برخی از علل خارش یا ترشح واژن را ببینید ).

اگر زنان ترشح داشته باشند، مگر اینکه علت آن مشخص باشد (مانند یک جسم خارجی یا واکنش آلرژیک)، پزشکان از یک سواب پنبه ای برای نمونه برداری از ترشحات واژن یا دهانه رحم استفاده می کنند. آنها نمونه را زیر میکروسکوپ بررسی می کنند تا میکروارگانیسم هایی را که می توانند باعث عفونت های مخمری، واژینوز باکتریایی و واژینیت تریکومونال شوند بررسی کنند. آنها معمولاً نمونه ای را نیز برای آزمایش سوزاک و کلامیدیا به آزمایشگاه می فرستند .

شمارش کامل خون و تصویربرداری لگن گاهی اوقات در صورت مشکوک شدن به عفونت گسترده مانند بیماری التهابی لگن انجام می شود.

اقدامات کلی که می تواند به جلوگیری از تحریک واژن یا واژن کمک کند عبارتند از

• 
  

  پوشیدن لباس زیر نخی به جای پارچه های مصنوعی

  
  


• 
  

  بعد از حمام کردن، قبل از پوشیدن لباس، اجازه دهید ناحیه فرج و کشاله ران کاملاً خشک شود

  
  


• 
  

  اگر لباس‌ها، تامپون‌ها یا پدها برای مدت طولانی خیس هستند، تعویض کنید

  
  


• 
  

  استفاده از صابون های بدون بو، شوینده های لباسشویی و دستمال توالت

  
  


• 
  

  عدم استفاده از محصولات بهداشتی زنانه یا دوش

  
  

بهبود بهداشت به ویژه اگر علت بی اختیاری یا بسته بودن تخت باشد مفید است.

دوش کردن ممکن است باعث تحریک ولو یا واژن شود و خطر بیماری التهابی لگن را افزایش دهد .

قرار دادن کیسه های یخ روی ناحیه تناسلی یا نشستن در حمام سیتز گرم ممکن است درد و خارش را کاهش دهد. حمام سیتز در حالت نشسته با آب که فقط ناحیه تناسلی را می پوشاند گرفته می شود. حمام سیتز را می توان در وان حمام یا در یک حوضچه بزرگ گرفت. شستن ناحیه تناسلی با آب ولرم فشرده شده از بطری آب نیز ممکن است تسکین دهنده باشد. زنان باید در مورد اعمال سرما یا گرمای بیش از حد در ناحیه مورد نظر محتاط باشند تا از آسیب دیدن جلوگیری کنند.

اگر داروهای تجویزی باعث تحریک شوند، زنان باید قبل از قطع مصرف این محصولات با پزشک خود صحبت کنند.

اگر علائم متوسط ​​یا شدید باشد یا به اقدامات عمومی پاسخ ندهد، ممکن است نیاز به دارو باشد.

برای خارش شدید، آنتی هیستامین خوراکی ممکن است به طور موقت کمک کند. آنتی هیستامین ها همچنین باعث خواب آلودگی می شوند و در صورت تداخل علائم با خواب ممکن است مفید باشند.

عفونت‌های واژن، مانند واژینوز باکتریایی، عفونت مخمری یا واژینیت تریکومونال که باعث خارش یا ترشح می‌شوند، نیاز به آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد قارچی دارند که از طریق دهان مصرف می‌شوند یا وارد واژن می‌شوند.

برای لیکن اسکلروزوس ، پزشک ممکن است یک کرم یا پماد حاوی کورتیکواستروئید با قدرت بالا (مانند کلوبتازول ) تجویز کند.